Een leerling komt naar huiswerkbegeleiding omdat zij moeite heeft met het huiswerk te maken. Ze komt er gewoon niet toe. Ze zit boven op haar kamer, helemaal alleen, maar ze doet simpelweg niets! Feit is dat ze nog enkele maanden te gaan heeft en ze er niet goed voor staat. Als het zo doorgaat zal ze 4 HAVO nog eens overnieuw moeten doen.
Afleidende factoren of discipline?
Van haar moeder moest ze al haar telefoon beneden laten liggen. Tenslotte leidt die alleen maar af. Radio of CD speler zijn niet aanwezig op haar kamer. Een computer, die op veel puberkamers te vinden is, heeft ze ook niet. Beneden staat één computer en die kan door alle gezinsleden gebruikt worden.
Dus ja, wat is nou eigenlijk het probleem? Alle prikkels zijn uit de kamer gehaald en dan nog maakt ze niet haar huiswerk. Ja geeft ze toe…ik pak ook wel eens een tijdschrift om in te gaan lezen. Hoe prikkelarm moet de kamer gemaakt worden? Ze bracht simpelweg niet de discipline op om zich alleen maar bezig te gaan houden met het huiswerk.
Straffen en belonen
Haar ouders hadden al van alles geprobeerd. De kamer van hun dochter was dus prikkelarm gemaakt (geen gsm, tv, radio etc). Er hing een advertentie van een huiswerkinstituut op het prikbord. Een leuk cadeau in het vooruitzicht. Motiverende gesprekken tussen ouder en kind. Schijnbaar hielp niets.
Overigens was dit een leuke, sociale puber, hulpvaardig, bereidwillig (in veel), absoluut geen “lastige puber” dus.
Huiswerkbegeleiding
Deze leerling kwam dus naar huiswerkbegeleiding. Samen bekeken we de stand van zaken, behaalde resultaten tot nu toe, cijfers die echt gehaald moesten worden om over te kunnen gaan, tentamens en herkansingen die waren te verwachten.
Tijdens ons gesprek werd me duidelijk dat haar probleem niets met haar intellectuele vermogens te maken had. Ze kon goed benoemen wat haar probleem was, begreep ook helemaal dat het zo niet verder kon. Alles was heel helder voor haar maar ze deed er simpelweg niets aan. Ze kon zich er niet toe zetten, hoe helder haar probleem ook was en waar de oorzaak lag (gewoon niet leren).
Helder voor haar was hoe dan ook dat ze dit wel wilde oplossen en haar resultaten wilde verbeteren.
Planning en structuur
Feit is dat de motivatie om hieraan te werken natuurlijk heel erg belangrijk is. En die motivatie had ze, nu, heel duidelijk.
Er lag een vakantieweek voor haar en de bedoeling was om in deze vakantieweek een start te maken met de voorbereidingen op tentamens en herkansingen. Ik prees haar motivatie om dit al in de vakantieweek aan te pakken.
We maakten een rooster waarin we alles planden wat er moest gebeuren. Gedurende de hele week was ze elke ochtend bezig met studeren en haar achterstanden inhalen.
Toen ze na een week terugkwam kwam ze bijna stralend binnen. Het gaat heel goed met me! Ik heb al heel wat ingehaald. Ze voelde duidelijk heel rustig en zelfverzekerd aan. Dit ging de goede kant op.
We maakten een nieuwe planning voor de komende dagen. Deze moest er nu wat anders uitzien, want tenslotte was het nu geen vakantie meer en waren de dagen grotendeels weer gevuld met school.
Probleem?
Toen ze enige dagen later terugkwam voor begeleiding kwam ze enigszins somber binnen. “Ik zeg het maar direct, ik heb niets gedaan”. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg “helemaal niets?”.
Nee ze had daadwerkelijk helemaal niets gedaan. Ik was verbaasd gezien haar motivatie en opluchting de vorige keer, dat zou toch eigenlijk de basis kunnen zijn om door te zetten.
Ze was enigszins “afstandelijk” alsof ze wachtte op een soort straf van mij. Daar richtte ik echter niet mijn aandacht op. Deze terugval bood de mogelijkheid om helder te krijgen waar het probleem lag. Toen bleek dat ik meer aandacht richtte op het probleem helder krijgen dan op het feit dat ze niets gedaan had, ontspande ze en konden we samen in gesprek gaan.
We spraken de dagen door en wat ze wel en niet had gedaan. En bovenal wat in de vakantieweek anders was geweest dan nu, behalve dan het feit dat ze overdag weer naar school ging.
Het bleek dat ze tijdens de vakantie beneden in de woonkamer had gewerkt in aanwezigheid van haar moeder die haar huishoudelijke taken deed en nu de school weer was begonnen zat ze op haar kamer om huiswerk te maken.
De oplossing
Beneden in de woonkamer werken maakte dat ze doorwerkte en alles deed wat op haar planning stond. Haar moeder liep wat om haar heen, bezig met haar werk. De leerling voelde de aanwezigheid van de moeder als een soort controle, zonder dat de moeder dit overigens daadwerkelijk deed, wat maakte dat ze bleef doorwerken.
Dit was dus juist een noodzakelijke prikkel voor haar, iemand die aanwezig was in hetzelfde vertrek als zij. Overigens kwam de moeder voorheen ook wel eens even kijken als ze op haar kamer zat, maar daarop reageerde het meisje handig door snel het tijdschrift weg te leggen en in werkhouding te gaan zitten.
Nee, het was echt nodig dat er iemand telkens aanwezig was.
Toen dit helder was maakten we weer opnieuw een planning maar nu rekening houdend met het feit dat ze in de woonkamer zou gaan zitten.
Wow we zijn er weer!
De oplossing leek simpel maar was het uiteindelijk ook. De eerstvolgende keer was er weer die stralende lach, ze had alles weer ingehaald! Ze studeerde nu beneden wat zeer goed werkte. Het rooster hing op het prikbord zodat het voor iedereen zichtbaar was, wat ze moest doen.
Ze ging met sprongen vooruit. Als er wat tijd over was na het inplannen van het rooster bleef ze om nog wat extra huiswerk te maken, waarbij mijn aanwezigheid als controlefactor diende.
Overigens was de begeleiding in zijn algemeenheid al een grote controlefactor geweest waardoor ze een nieuwe start had kunnen maken.
Lees hier meer over huiswerkbegeleiding bij Het Centrum Ontwikkeling en Educatie.
Lieza Geuzinge info@ontwikkelingeneducatie.nl 06-51 34 27 49
ontwikkelingeneducatie 